Eilandhop: La Palma & La Gomera

Het laatste weekend in Lanzasur was best een beetje vreemd. Van Michael, Jorge en Mjriam hadden we al afscheid genomen want die waren vrij dat weekend. Pablo, Silvia en ik bleven dus over en eigenlijk zat iedereen al met zijn hoofd bij de week erna. Ik zat bijvoorbeeld met mijn hoofd bij mijn vakantie met Greta, hopende dat mijn oorontsteking over zou gaan zodat ik kon vliegen…

Helaas ging de oorontsteking niet vanzelf over en moest ik maandagochtend naar de dokter. Gelukkig vertelde hij dat ik zonder problemen kon vliegen en voor het vliegen ibuprofen kon innemen tegen de pijn. Ook gaf hij me antibiotica zodat de oorontsteking na een week helemaal over zou zijn. Met een halve dag vertraging konden we dus tóch vertrekken!

Dag 1: Reizen en plannen
Aan het eind van de dag waren we in La Palma aangekomen, onze eerste bestemming van de week. Hier hadden we een Airbnb geboekt in El Paso, vlakbij Los Llanos. We werden hartelijk onthaalt en we kregen direct allerlei tips om zoveel mogelijk van het eiland te zien in anderhalve dag. Op woensdag zouden we halverwege de dag met de veerboot naar het volgende eiland gaan, La Gomera. We besloten die avond de veerboot te boeken en stuitte op een verassing… De veerboot van La Palma na La Gomera ging één keer per dag, om 04:00. Dat zorgde ervoor dat we de plannen moesten bijstellen en dat we dus maar één dag in La Palma hadden. Tijdens het avondeten hebben we het even rustig uitgezocht en de plannen gemaakt voor de volgende dag.

Dag 2: La Palma
Vroeg uit de veren omdat we het meeste van onze dag in La Palma wilden maken. Er stond een hike gepland, een bezoek aan een vissersdorpje en een zonsondergang tussen de platanen plantages. We hadden aanwijzingen gekregen van onze host over hoe we bij het startpunt van de hike konden komen. Nergens stonden bordjes met aanwijzingen, dus we moesten op ons goed gevoel vertrouwen. De laatste aanwijzing was dat er voor de parkeerplaats een dik vrouwtje zou staan die ons een dure taxirit zou aanbieden. Toen we het dikke vrouwtje zagen staan aan het einde van een kronkelweggetje waar geen einde aan leek te komen, wisten we eindelijk dat we goed zaten! Ze bood ons inderdaad een taxirit aan, die we vriendelijk hebben afgewezen. De hike was ook een zoekplaatje af en toe, met verborgen bordjes en vooral heel veel aanwijzingen waar we niet heen moesten. We liepen de berg op en af langs een droge rivierbedding waar af en toe een klein stroompje water uit opdook die vervolgens weer ondergronds verder ging. Toen we bijna waren aangekomen bij het eindpunt, “de regenboogwaterval”, kwamen we bij een rivier mét water. We zagen andere wandelaars die hun schoenen uittrokken en door de rivier liepen om naar de andere kant te komen. Na gezocht te hebben naar een droog oversteekpunt, bleek dat inderdaad onze enige optie te zijn. Daarna bleven we de droge rivierbedding volgen en nu stroomde er een kleine gele stroom doorheen die wat mooie plaatjes opleverden. Bovendien kon je met de gele klei op de rotsen schrijven, wat we natuurlijk niet konden laten. Aan het eind van de gele stroom kwamen we aan bij de regenboogwaterval. Die bleek kleiner dan we dachten, maar mooi was hij zeker. Toen we klaar waren met bewonderen en foto’s maken, moesten we natuurlijk dat hele eind weer terug, door het water heen, berg op, berg af… Eenmaal bij de auto aangekomen, waren we redelijk moe en toe aan wat te eten. Na een korte eet-stop, zijn we doorgereden naar onze volgende bestemming: Candelaria. Ik dacht dat de weggetjes niet steiler en kronkeliger konden, maar ik had het mis. We zijn halverwege een kronkelweg naar beneden geparkeerd op een klein parkeerplaatsje omdat ik er niet zeker van was dat we door mochten rijden en beneden konden keren (terug achteruit de kronkelende heuvel op zag ik niet helemaal zitten). De rest hebben we dus naar beneden gelopen, wat nog een beste wandeling was. Gelukkig hebben we het oude vissersdorpje gevonden voordat de zon onder was. Het bijzondere aan dit verlaten dorp is dat de huisjes in de rotsen liggen. Met de ondergaande zon en de golven die tegen de rotsen aansloegen leverde dit een mooi uitzicht op. Nadat we de weg naar boven terug naar de auto hadden gelopen, gingen we naar de laatste bestemming van de dag: Tazacorte. Het was te laat om daar de zonsondergang te bewonderen boven de platanen, maar we wilden nog niet terug naar het appartement dus we besloten daar een drankje te gaan doen om de dag af te sluiten.

Dag 3: De reis naar La Gomera
Onze wekker ging om 02:00 (oftewel, veel te vroeg). Niet veel later zaten we in de auto onderweg naar Santa Cruz. Daar konden we onze auto inleveren en plaats nemen in de Armas veerboot. Na ruim twee uur wakker te zijn, lukte het me niet meer om in slaap te komen op de boot, dus heb ik die tijd gebruikt om mijn blog over Gran Canaria te schrijven (ik liep een beetje achter...). Margreet was weer super snel met reageren, de vroege vogel. Zo vroeg zelfs, dat ik nog niet klaar was met het plaatsen van de foto’s. Oeps! Toen de boot om half 7 aan kwam in San Sebastian, La Gomera, was alles in het stadje nog dicht. We hebben dus ontbeten in het cafeetje in de haven en daar een tijdje gezeten tot de zon op was en de buitenlucht een beetje warmer aanvoelde. We hadden nog niet gevraagd of we eerder terecht konden in onze Airbnb, dus dat deden we ook maar direct. Na een uur op het strandje gechild te hebben, konden we inderdaad terecht in het Airbnb om onze spullen neer te zetten. Eenmaal daar zagen we het bed en konden we het niet laten om even neer te strijken voor een powernap. Na twee uur vonden we het wel weer voldoende en zijn we frisser en fruitiger een plekje gaan zoeken om te lunchen. De zon was inmiddels doorgebroken en we zijn nog even op het strand gaan zitten tot we onze auto konden ophalen. Met auto zijn we naar de vuurtoren gereden, met een tussenstop bij een mooi uitkijkpunt op de kleurige stad. Vanaf de vuurtoren kon je Tenerife, omringd door wolken, zien liggen.

Dag 4: La Gomera highlights
Voor onze laatste dag in La Gomera hadden we weer een actieve dag gepland met een flinke hike. We hadden een mooie wandelroute opgezocht op internet en vol goede moed gingen we onderweg naar het startpunt. Het startpunt lag op anderhalve kilometer van het hoogste punt van het eiland. Op de kaart hebben we de wandelroute uitgestippeld en het bleek dat de wandeling 6 uur zou duren en deels langs de weg zou lopen. Daar hadden we niet helemaal op gerekend. We besloten eerst naar het hoogste punt te lopen en vanaf daar te zien hoe we verder zouden gaan. Tijdens de wandeling kon je over het groene eiland heen kijken en hoe verder we bij het hoogste punt kwamen, hoe minder groen het uitzicht werd. Het bleek dat er in 2012 een bosbrand was geweest waardoor een groot deel van het bos was uitgevaagd. Vanaf het eindpunt, Alto de Garajonay, kon je de drie buurteilanden zien liggen; Tenerife, La Palma en El Hierro. We besloten om terug te gaan naar de auto en met de auto een nieuw beginpunt op te zoeken voor een wandeling. We vonden al snel een parkeerplaats met informatiepunt, waar we besloten te informeren over leuke wandelroutes. We kregen een kaartje met een aantal leuke wandelroutes en er werd ons verteld dat we beter iets verderop konden wandelen omdat het bos daar niet was aangetast door de brand. Het was er inderdaad een stuk groener. Op de bomen zat een dikke laag mos en we verbaasden ons erover dat er nog steeds groene, frisse blaadjes aan de bomen zaten als een teken van leven. Nadat onze wandelingen erop zaten, zijn we doorgereden naar Valle Gran Rey, ook wel Koningsvallei genoemd. Vanaf hier kon je de mooiste zonsondergang zien, dus dat wilden we natuurlijk wel meemaken. We hebben een plekje bij het zwarte strand uitgezocht en daar onder genot van een glaasje sangria gewacht op de ondergaande zon. We hebben de dag, en ook een beetje de vakantie, afgesloten in San Sebastian bij een heerlijk diner.

Dag 5: Terug naar Lanzarote
Vrijdagochtend was het alweer tijd geworden om het vliegtuig terug te pakken naar Lanzarote. We hebben op het vliegveld in Lanzarote al afscheid genomen, want Pablo kwam me ophalen in niets minder dan een cabrio! We hadden vaker een auto gehuurd en het er wel eens over gehad dat het wel gaaf zou zijn om een cabrio te huren, dus voor mijn laatste dag op Lanzarote had Pablo besloten dat we het maar gewoon moesten doen. We zijn teruggereden naar het hotel omdat al mijn spullen daar nog stonden. Pablos ouders verbleven die week in Lanzasur, dus ik kon in hun huisje mijn spullen rustig uitzoeken. Toen ik dacht alles mooi ingepakt te hebben, kwam het moment van de waarheid; hoe zwaar was mijn koffer? Helaas was hij 4 kilo te zwaar en kon ik weer opnieuw beginnen. Ik heb toen maar besloten om een extra koffer te boeken, want het laatste waar ik zin in had die dag is om me druk te maken over mijn bagage. Met twee koffers en een rugzak liepen we naar de auto, waar het volgende dilemma zich meldde; hoe kregen we alles mee in de cabrio? De grootste koffer paste nét in de kofferbak… Dus met de andere koffer bij mijn voeteneinde en mijn rugzak op mijn schoot zat ik half opgevouwen in de cabrio. Niet heel handig, maar dat maakte het rijden met open dak niet minder leuk. We hebben heerlijk geluncht met de familie van Pablo en daarna zijn we naar onze verblijfplaats voor de laatste avond gegaan. Dit kon natuurlijk ook geen gewone Airbnb zijn, we hadden een boot gehuurd waar we voor een avond in konden slapen! Alles bij elkaar was het een hele bijzondere en geslaagde laatste dag op Lanzarote.